Πιστοποιημένο ιατρείο διενέργειας αγγειακών υπερήχων από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (Κε.Σ.Υ.)

Συνήθεις ενδείξεις για να προβούμε σε θεραπευτική επέμβαση των κιρσών είναι:

• Αν το δέρμα της κνήμης σας έχει αλλοιωθεί και γίνει καφέ και σκληρό ή έχει αναπτύξει έκζεμα (δερματίτιδα λόγω στάσεως), ειδικά μάλιστα αν έχουν εμφανιστεί πληγές (άτονα έλκη)
• Αν κάποιος κιρσός έχει αιμορραγήσει
• Αν έχετε παρουσιάσει επεισόδιο θρομβοφλεβίτιδας, δηλαδή σημεία φλεγμονής (με πόνο, ερυθρότητα, θερμότητα και σκληρία) πάνω σε μια φλέβα
• Αν έχετε ενοχλήματα, όπως κάψιμο, φαγούρα ή το αίσθημα ότι η γάμπα είναι βαριά και κουρασμένη
• Αν η εμφάνισή των κιρσών αποτελεί αισθητικό πρόβλημα για σας

Σκοπός της εγχείρησης είναι η μείωση της πίεσης του αίματος μέσα στις φλέβες που βρίσκονται κάτω από το δέρμα. Αφαιρώντας τις χαλασμένες επιπολής φλέβες, επιτυγχάνεται η ομαλή και ανεμπόδιστη επιστροφή του αίματος προς την καρδιά με γειτονικές υγιείς (φυσιολογικές) επιπολής φλέβες (οι οποίες έχουν ήδη αναλάβει το έργο των χαλασμένων), και κυρίως βέβαια με τις εν τω βάθει φλέβες του κάτω άκρου.

Η εγχείρηση είναι αποτελεσματική στον έλεγχο των συμπτωμάτων, στην πρόληψη των επιπλοκών των κιρσών καθώς και στην παρεμπόδιση εμφάνισης νέων κιρσών.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, εφαρμόζονται και νέες χειρουργικές μέθοδοι για τη θεραπεία των κιρσών του κάτω άκρου, που είναι μεν λιγότερο επεμβατικές, αλλά επίσης απαιτούν χειρουργικές τομές για να αφαιρεθούν οι κιρσοί.Είναι σίγουρο ότι οι κιρσοί δεν μπορούν να υποχωρήσουν από μόνοι τους, με αλοιφές, φάρμακα κλπ, παρά μόνο με θεραπευτική επέμβαση. Γενικά πάντως, μικροί κιρσοί που δεν προκαλούν συμπτώματα δεν είναι απαραίτητο να θεραπευτούν, μπορούν όμως να αντιμετωπιστούν άριστα για αισθητικούς λόγους.

Η διαφορά τους είναι ότι δεν εκριζώνεται η σαφηνής φλέβα, αλλά με τη χορήγηση θερμικής ενέργειας απευθείας στο εσωτερικό της τοίχωμα διαμέσου εύκαμπτου καθετήρα (που τοποθετείται μέσα στη φλέβα) γίνεται θερμική κατάλυσή της (thermal ablation).

Το αποτέλεσμα είναι η ανάπτυξη ίνωσης, δηλαδή αντικατάσταση της φλέβας από ουλώδη συνδετικό ιστό, και η απορρόφησή της τελικά από τον οργανισμό.
Τεχνικές θερμικής κατάλυσης είναι η σύγκλειση με ραδιοσυχνότητες (radiofrequency closure, RFC) και η θεραπεία με ενδοφλεβικό λέιζερ (endovenous laser therapy, EVLT).

Αυτές οι τεχνικές είναι εφικτές χωρίς γενική αναισθησία, όμως απαιτούν χορήγηση τοπικής διογκωτικής (tumescent) αναισθησίας.

Βεβαίως, και στις περιπτώσεις θερμικής κατάλυσης απαιτούνται φλεβεκτομές (κιρσεκτομές) με μικροτομές και γίνεται τοποθέτηση πιεστικής επίδεσης στο μέλος από τα δάκτυλα μέχρι τη βουβωνική περιοχή.

Κάποιοι περιορισμοί που υπάρχουν πρέπει να εξηγούνται λεπτομερώς στους ασθενείς πριν επιλεγεί η θερμική κατάλυση ως μέθοδος θεραπείας.

Καρωτιδική νόσος (ή νόσος των καρωτίδων) είναι η στένωση ή η απόφραξη των καρωτίδων αρτηριών και συνήθως οφείλεται στην αθηροσκλήρωση (σκλήρυνση των αρτηριών).

Οι καρωτίδες αρτηρίες είναι δυο μεγάλα αιμοφόρα αγγεία, ένα σε κάθε πλευρά του λαιμού, που τροφοδοτούν με αίμα (οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά) το πρόσθιο τμήμα του εγκεφάλου.

Το τμήμα του εγκεφάλου που αιματώνουν οι καρωτίδες ελέγχει τη σκέψη, την ομιλία, την προσωπικότητα, την αισθητικότητα και την κινητικότητα του σώματος.

Η εξέλιξη της καρωτιδικής νόσου μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική στένωση του αυλού ή ρήξη της αθηρωματικής πλάκας και απελευθέρωση θρομβωτικού υλικού που μπορεί να καταλήξει με την ροή του αίματος στις μικρότερες αρτηρίες του εγκεφάλου και να τις αποφράξει.

Σαν αποτέλεσμα η μείωση ή η διακοπή της αιματικής ροής, με άλλα λόγια η διακοπή της παροχής οξυγόνου, προς τον εγκεφαλο οδηγεί σε «ασφυξία» και τελικά καταστροφή των εγκεφαλικων κυττάρων.

Αυτό ονομάζεται ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, όταν η εγκεφαλική βλάβη είναι μόνιμη, η παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο, όταν η διαταραχή της εγκεφαλικής λειτουργίας είναι προσωρινή.

Η νόσος των καρωτίδων σχετίζεται περίπου με το 1/3 των εγκεφαλικών επεισοδίων. Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να οφείλεται και σε άλλα αίτια όπως κολπική μαρμαρυγή (αρρυθμία της καρδιάς), αθηροσκλήρωση των μικρών αγγείων του εγκεφάλου ή ενδοκρανιακή αιμορραγία.

Τρόποι αντιμετώπισης:

• Η καρωτιδική ενδαρτηρεκτομή. Με χειρουργική τομή στο πλάι του λαιμού, παρασκευάζονται τα καρωτιδικά αγγεία, γίνεται διάνοιξη της έσω καρωτίδας και αφαιρείται η καρωτιδική πλάκα που προκαλεί την στένωση και αποτελεί πηγή των εγκεφαλικών επισοδείων. Συνήθως, η επέμβαση αυτή γίνεται υπό γενική αναισθησία.
• Καρωτιδική αγγειοπλαστική και stenting. Στην περίπτωση αυτή, υπό τοπική αναισθησία και προσπέλαση από το πόδι ή το χέρι του ασθενούς, προωθούνται κατάλληλα σύρματα και ενδοαυλικές συσκευές προκειμένου να γίνει διάνοιξη της καρωτιδικής βλάβης με μπαλλόνι ή stent.

Ανευρυσματική νόσος είναι η κατάσταση όπου η διάμετρος τμήματος του αγγείου είναι τουλάχιστον 1,5 φορές μεγαλύτερη από το συνεχόμενο υγιές τμήμα του ίδιου αγγείου, ή από την διάμετρο του μεγαλύτερου υγειούς αγγείου του ασθενούς. Συχνότερη αιτία προκλήσεως είναι η αρτηριοσκλήρυνση (>50%).

Η ενδαγγειακή αποκατάσταση των ανευρυσμάτων της κοιλιακής και θωρακικής αορτής έχει γίνει επέμβαση ρουτίνας τα τελευταία χρόνια σε όλο και περισσότερα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας μας.

Για την εφαρμογή της μεθόδου υπάρχουν συγκεκριμένες ανατομικές προϋποθέσεις, όπως ο περιορισμός του ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής σε επίπεδο κάτωθεν της έκφυσης των νεφρικών αρτηριών και ο περιορισμός του ανευρύσματος της θωρακικής αορτής σε επίπεδο πάνω από την έκφυση της κοιλιακής και μεσεντερίου αρτηρίας.

Η μόνη θεραπεία των ανευρυσμάτων που φτάνουν ως την έκφυση των νεφρικών αρτηρίων (περινεφρικά), υψηλότερα (παρανεφρικά ή υπερνεφρικά) καθώς και των θωρακοκοιλιακών, αποτελούσε η ανοικτή χειρουργική επέμβαση, η οποία συνοδεύεται από σημαντικά ποσοστά νοσηρότητας (όπως νεφρική ανεπάρκεια και παραπληγία) και θνητότητας ακόμη και σε εξειδικευμένα κέντρα του εξωτερικού.

Για την αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων αυτών, μια νέα σχετικά στη χώρα μας, μέθοδος η οποία όμως εφαρμόζεται εδώ και χρόνια σε διάφορα κέντρα στον κόσμο (fenestrated - branched technique), στηρίζεται στην ενσωμάτωση στο κύριο ενδαγγειακό μόσχευμα κατόπιν παραγγελίας, οπών (θυρίδων) και πλάγιων μικρών μοσχευμάτων (κλάδων) που αντιστοιχούν στα σημεία έκφυσης των σπλαχνικών αρτηριών της κοιλιακής αορτής (νεφρικές, άνω μεσεντέριο και κοιλιακή αρτηρία).

Μέσα από τις οπές και τους κλάδους αυτούς καθετηριάζονται τα σπλαχνικά αγγεία, τα οποία διασφαλίζονται και επαναιματώνονται με νέα μικρότερα ενδαγγειακά μοσχεύματα (stents και αγγειοπλαστική).

Με τον τρόπο αυτό το ανεύρυσμα αντιμετωπίζεται εξ' ολοκλήρου ενδαγγειακά υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο μέσω μικρών τομών στις βουβωνικές χώρες και με σημαντικά μικρότερα ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας.

Οι αρτηρίες φέρνουν οξυγονωμένο αίμα και θρεπτικές ουσίες από την καρδιά προς το υπόλοιπο σώμα. Όταν συσσωρευτεί αρκετή πλάκα, σε βαθμό τέτοιο που να μειωθεί η ροή του αίματος και του οξυγόνου προς τα κάτω μέλη, δηλαδή όταν συμβεί στένωση ή απόφραξη των αρτηριών που τα τροφοδοτούν με αίμα, η πάθηση ονομάζεται περιφερική αποφρακτική αρτηριοπάθεια (ΠΑΑ) ή περιφερική αγγειακή νόσος (ΠΑΝ).

Οι αρτηρίες που μπορεί να προσβληθούν στην ΠΑΑ είναι η κοιλιακή αορτή, οι λαγόνιες, οι μηριαίες, η ιγνυακή και οι κνημιαίες αρτηρίες.

Κάποιοι τρόποι αντιμετώπισης:

• Αρτηριακή παράκαμψη (bypass) όπου ουσιαστικά δημιουργούμε μια παρακαμπτήρια οδό γύρω από ένα στενεμένο ή αποφραγμένο τμήμα αρτηρίας ενός κάτω μέλους. 
  Για να γίνει η παράκαμψη ο αγγειοχειρουργός χρησιμοποιεί μια φλέβα σας ή ένα πλαστικό μόσχευμα και το συνδέει πάνω και κάτω από το αποφραγμένο τμήμα.
  Έτσι υπάρχει μια νέα οδός της ροής του αίματος προς το πόδι. Η εγχείρηση αυτή γίνεται με γενική ή με επισκληρίδιο αναισθησία.
   
• Αγγειοπλαστική με ή χωρίς τοποθέτηση stent,  σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί αυτή να είναι η καταλληλότερη επέμβαση για σας ώστε να αυξηθεί η ροή του αίματος προς το πόδι σας.
  Η αγγειοπλαστική γίνεται με τοπική αναισθησία και η αποφρακτική βλάβη στην αρτηρία διανοίγεται με ένα μπαλόνι υπό ακτινολογικό έλεγχο.
  Μερικές φορές ένα μεταλλικό stent (= ενδονάρθηκας), που καλύπτει το μπαλόνι, πιέζεται πάνω στο εσωτερικό τοίχωμα της αρτηρίας για να τη διατηρήσει ανοικτή.
  Στη διαλείπουσα χωλότητα είναι αμφιλεγόμενη η αξία αυτής της επέμβασης.

Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια είναι η προοδευτική, μη αναστρέψιμη μείωση της νεφρικής λειτουργίας, η οποία προκαλείται από βλάβη του νεφρού ποικίλης αιτιολογίας.

Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια ξεκινάει ήπια και μπορεί να φτάσει μέχρι τελικού σταδίου νεφρική ανεπάρκεια, μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει από 2 έως 10 χρόνια.

Στο τελικό στάδιο της νόσου ο ασθενής χρειάζεται άμεση υποστήριξη της νεφρικής λειτουργίας, με αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση.

Μια φίστουλα χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα να ωριμάσει (περίπου δύο-τρεις μήνες). Κατά τη διάρκεια της αιμοκάθαρσης δυο βελόνες εισέρχονται στη φίστουλα, μια να τραβήξει αίμα και μια να το επιστρέψει.

Τα πλεονεκτήματα της Αρτηριο-Φλεβώδους επικοινωνίας είναι η χαμηλή επίπτωση λοιμώξεων, επειδή δεν περιλαμβάνει ξένα υλικά, επιτρέπει λόγω της κατασκευής της υψηλές ροές (που μεταφράζεται σε πιο δραστική αιμοκάθαρση) και μια χαμηλή συχνότητα θρόμβωσης.

Οι επιπλοκές είναι λίγες, αλλά αν η φίστουλα έχει υψηλή ροή και το αγγειακό δίκτυο που υποστηρίζει το υπόλοιπο χέρι είναι φτωχό, μπορεί να συμβεί το λεγόμενο σύνδρομο της υποκλοπής όπου το αίμα που εισέρχεται στο άκρο τραβιέται προς τη φιστουλα και επιστρέφει στη γενική κυκλοφορία χωρίς να αιματώσει το υπόλοιπο χέρι.

Αυτό προκαλεί παγωμένο άκρο, επώδυνες κράμπες και αν είναι σοβαρή, ιστική ισχαιμία. Μια μακροπρόσθεσμη επιπλοκή είναι η εξέλιξη ανευρύσματος, μια διάταση του τοιχώματος της φλέβας που εξασθενεί από την επαναλαμβανόμενη εισαγωγή των βελονών.

Για να μειωθεί ο κίνδυνος ανευρύσματος πρέπει να γίνεται κυκλική εναλλαγή θέσεων της παρακέντησης η χρήση της μεθόδου της "κουμπότρυπας" (σταθερό σημείο). Τα ανεύρυσματα μπορεί να χρειαστούν χειρουργική διόρθωση και μπορεί να βραχύνουν το λειτουργικό χρόνο ζωής της φίστουλας.
 

Μόσχευμα για αιμοκάθαρση
Τα AV-ΑΦ (arteriovenous-αρτηριοφλεβικά) μοσχεύματα είναι σαν φίστουλες από πολλές απόψεις, εκτός ότι ένα τεχνητό αγγείο ενώνει μία αρτηρία και μία φλέβα.

Το μόσχευμα συνήθως είναι συνθετικό υλικό, συχνά πολυτετραφθοριοαιθυλένιο (PTFE), αλλά μερικές φορές χρησιμοποιείται και μία αποστειρωμένη φλέβα ζώου. Το μόσχευμα χρησιμοποιείται όταν τα φυσικά αγγεία του ασθενούς δεν επιτρέπουν μία φίστουλα.

Ωριμάζουν γρηγορότερα από τη φίστουλα και μπορεί να είναι έτοιμα μερικές εβδομάδες μετά το σχηματισμό η ακόμα συντομότερα. Όμως έχουν υψηλό κίνδυνο για στένωση που μπορεί να οδηγήσει σε πήγμα και θρόμβωση.

Σαν ξένα σώματα μπορεί να μολυνθούν ευκολότερα. Τέλος μπορεί να τοποθετηθούν σε περισσότερες θέσεις, επειδή έχουν μεγάλο μήκος, όπως στον μηρό ή στον τράχηλο.

Τα τελευταία χρόνια η ιατρική κοινότητα έχει στραφεί με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στη νόσο που αποκαλείται "διαβητικό πόδι", με σκοπό τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών και κατ' επέκταση τη μείωση των ακρωτηριασμών που λαμβάνει καθημερινά ανησυχητικές διαστάσεις.

Μία και μόνο πληγή μπορεί να οδηγήσει στον ακρωτηριασμό ενός διαβητικού ποδιού!

Σε Διεθνές επίπεδο, κάθε 30" χάνεται το πόδι ενός διαβητικού συνανθρώπου μας.
Στην Ελλάδα, οδηγούνται σε ακρωτηριασμό του ενός ή και των δύο ποδιών, περίπου 2.500-3.500 περιστατικά!

Το διαβητικό πόδι ανήκει σε έναν άνθρωπο που πάσχει χρόνια από σακχαρώδη διαβήτη. Ο συνηθισμένος χρόνος εμφάνισης ενός διαβητικού ποδιού προκύπτει έπειτα από τουλάχιστον 10 με 15 χρόνια αρρύθμιστου διαβήτη και είναι πιο συχνός σε διαβητικούς τύπου 1, σ' αυτούς δηλαδή που χρειάζονται ινσουλίνη για τη θεραπεία τους αφού το πάγκρεας τους δεν λειτουργεί.

Η πρόληψη και η σωστή συμβουλευτική αγωγή από τον ιατρό είναι εξαιρετικά σημαντικές για τον διαβητικό ασθενή. Πολλοί διαβητικοί δεν είναι αρκετά πληροφορημένοι σχετικά με την ασθένειά τους ή τις πιθανές συνέπειες του διαβήτη στα πόδια τους. Ποσοστό άνω του 70% των ασθενών αντιμετώπισαν πρόβλημα με τα πόδια τους.

Στο ιατρείο του κου Σαλεπτσή υπάρχει εξειδικευμένη ομάδα αντιμετώπισης Διαβητικού ποδιού, αποτελούμενη από Αγγειοχειρουργό, Ορθοπεδικό, Ενδοκρινολόγο, Δερματολόγο.